i'm in deep penury today.
hindi ko talaga alam kung saan ko nawawaldas ang aking mahahalagang salapi. basta. parang may humuhugot na magnetic force tapos mapupunta na lang yung pera ko sa outer space. nakakainis, sobra.
ngayon araw, pumunta ako sa paaralan ng wala masayadong pera sa aking bulsa. yung eksakto lang talaga sa pamasahe at pagkain ko. noong malapit ng mag-uwian, tinignan ko yung wallet ko para siguraduhin na may pamasahe pa ako. tapos nung pagbukas ko ----- wala! tinignan ko dun sa loob na wallet ---- wala rin! anak ng teteng. huminto ang mundo ko. pano na yan? pano ako makakauwi? naisip ko na agad ang mangyayari sa 'kin. baka matulad na rin ako dun sa mga batang nagtitinda ng kalamansi sa centro o kaya yung mga pulubing tuwang-tuwang nangangalabit sa may chowking. o baka makita mo na lang ako sa ginta ng lansangan, nabubulok at butas ang tiyan.
back to reality. may nakalimutan ako. may salita naman palang 'kaibigan'.
ang sitwasyong ito ang tumukoy sa aking mga totoong kaibigan. pause. i'll just write this in english. you know, those type of friends who'll always have a hand to stretch. who's always there with you in ups and downs [drama!]. and well, i feel so blessed i belonged to a good group of friends not just some pile of crap.
so, i want to show my highest gratitude to krizzia and to the treat of micah and jenny. heart you guys!
PS. it's 21 today. a happy 9th montsary to the ca. and fob's been here since yesterday. boo for me. :|
hindi ko talaga alam kung saan ko nawawaldas ang aking mahahalagang salapi. basta. parang may humuhugot na magnetic force tapos mapupunta na lang yung pera ko sa outer space. nakakainis, sobra.
ngayon araw, pumunta ako sa paaralan ng wala masayadong pera sa aking bulsa. yung eksakto lang talaga sa pamasahe at pagkain ko. noong malapit ng mag-uwian, tinignan ko yung wallet ko para siguraduhin na may pamasahe pa ako. tapos nung pagbukas ko ----- wala! tinignan ko dun sa loob na wallet ---- wala rin! anak ng teteng. huminto ang mundo ko. pano na yan? pano ako makakauwi? naisip ko na agad ang mangyayari sa 'kin. baka matulad na rin ako dun sa mga batang nagtitinda ng kalamansi sa centro o kaya yung mga pulubing tuwang-tuwang nangangalabit sa may chowking. o baka makita mo na lang ako sa ginta ng lansangan, nabubulok at butas ang tiyan.
back to reality. may nakalimutan ako. may salita naman palang 'kaibigan'.
ang sitwasyong ito ang tumukoy sa aking mga totoong kaibigan. pause. i'll just write this in english. you know, those type of friends who'll always have a hand to stretch. who's always there with you in ups and downs [drama!]. and well, i feel so blessed i belonged to a good group of friends not just some pile of crap.
so, i want to show my highest gratitude to krizzia and to the treat of micah and jenny. heart you guys!
PS. it's 21 today. a happy 9th montsary to the ca. and fob's been here since yesterday. boo for me. :|
No comments:
Post a Comment